Ks. Robert Grzelak proboszcz parafii pw. Matki Bożej Różańcowej w Ortelu Królewskim Drugim,
jednocześnie pełniący urząd proboszcza w parafii p.w. NMP Królowej Polski w Kościeniewiczach
Ortel to dawna wieś królewska, stąd jej nazwa, niegdyś w brzmieniu
"Wortel", pochodzi od niemieckiego słowa "urtheil" oznaczającego
ziemię przyznaną komuś wyrokiem sądowym.
Ziemie te zostały nadane przez króla Aleksandra Jagiellończyka w
roku 1504 Lwu Bohowitynowi, cześnikowi litewskiemu wraz z przywilejem
na budowę zamku i założenie miasta.
Była tu niegdyś warownia a następnie klasztor.
W pobliżu wsi znajdują się pozostałości jednego z największych grodzisk
średniowiecznych na Podlasiu z XI-XIV w.
Obiekt jest przykładem cerkwi unickich "typu bialskiego". Trójdzielną
budowlę wzniesiono techniką zrębową z bali modrzewiowych związanych
ze sobą w jaskółczy ogon, oszalowany.
Posiada strome czterospadowe, dachy, kryte gontem z okapami z
lambrekinem, natomiast blachą nakryto jedynie hełmy cebulastych
wieżyczek.
Od zachodu usytuowany jest "babiniec" z trójpoziomowym dachem,
nad którym znajduje się czworoboczna wieża konstrukcji
zrębowo-słupowej.
Wnętrze kościoła jest kryte deskowym stropem. Prezbiterium
otwarte arkadą o łuku koszowym. Chór muzyczny umiejscowiony
na dwóch czworobocznych słupach o frezowanych narożach, z
tralkową balustradą wycinaną z desek, z lambrekinem u dołu.
Już w 1656 r. istniała tu cerkiew unicka p.w. Opieki Matki Boskiej.
W 1706 r. świątynia została przebudowana przez cieślę Nazara jako
cerkiew unicka pod wezwaniem św. Dawida i Romana. Fundatorem zaś
był ks. Teodor Bielecki
Świadczy o tym napis w języku starocerkiewnym, umieszczony nad
drzwiami prowadzącymi do nawy. "Ten Boży Dom zbudowany został
przez cieślę Nazara roku 1707 miesiąca maja 29 za staraniem mnie
niegodnego Teodora Bieleckiego prezbitera tegoż kościoła Bożego"
Inwentarz z 1726 roku podaje, że nowa świątynia składała się z
nawy, prezbiterium i babińca z wieżą, otoczonego poddaszami.
W drugiej połowie XVIII w. obiekt rozbudowano dodając do
prezbiterium dwie zakrystie: północną i wschodnią. W latach
1875-1919 cerkiew funkcjonowała, jako prawosławna.
W 1919 r. została przejęta przez kościół rzymskokatolicki.
12 grudnia 1922 r. biskup Henryk Przeździecki, erygował Parafię
pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej
W świątyni znajduje się barokowy ołtarz główny z przełomu
XVIII i XIX w. oraz ołtarze boczne w stylu rokoko z XVIII w.
Na szczególną uwagę zasługują starocerkiewne malowidła na łuku
tęczowym w prezbiterium z 1720 r. W świątyni jest też drewniany
Krucyfiks XVIII w.
Na tyłach kościoła znajduje się cmentarz, założony XVIII w.
Rozplanowany na rzucie prostokąta z aleją główną od kościoła z
podziałem na trzy równe kwadraty. Zachował się tutaj nagrobek
unickiego proboszcza Ortela, Jana Górskiego (zm. 1841 r.),
i jego żony Anny z Dołbińskich (zm. 1830 r.)
"Ten Boży Dom zbudowany został przez cieślę Nazara roku 1707 miesiąca
maja 29 za staraniem mnie niegodnego Teodora Bieleckiego prezbitera
tegoż kościoła Bożego"
